|
| |
Λόρδος
Μπάϋρον (1788 - 1824)
|
Ο
λόρδος Βύρων ( ελληνοποίηση
του αγγλικού Byron ) ήταν Άγγλος ποιητής, από τους
σημαντικότερους της εποχής του και ο γνωστότερος και
ο πλέον ενθουσιώδης των φιλελλήνων. Γόνος αριστοκρατικής
οικογένειας έτυχε πολύ καλής μορφώσεως και από
νεαρότατης ηλικίας έδειξε το μεγαλοφυές του ταλέντο.
Ανήσυχη
φύση και χαρακτηριστικός φορέας των ιδεωδών της εποχής
του, άρχισε τις περιοδείες και τις περιπλανήσεις του στις
χώρες της Ευρώπης ( Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία ).
Η
Ελλάδα αιχμαλώτισε το
νου και τη καρδιά του. Στην Αθήνα σχετίστηκε με τη κόρη
του Θεοδώρου Μακρή, την Θηρεσία. Την ερωτεύτηκε παράφορα και
της έγραψε το γνωστό ποίημα του" Κόρη των Αθηνών " (1809).
Ύστερα
περιόδευσε στη Τουρκία και κατάφερε να διασχίσει τον
Ελλήσποντο (Μάιος 1810 ), παρά την εκ γενετής ελαφρή
χωλότητά του.
Το
1812 εκφωνεί τον πρώτο λόγο του στην Βουλή των Λόρδων και
δημοσιεύει τα δύο πρώτα άσματά του "Τσάιλντ Χάρολντ" , τα
οποία τον έκαναν διάσημο. Η διάλυση όμως του γάμου του
με την ΄Αννα Ισαβέλλα Μίλμπαγκ (1792-1860) προκάλεσε τέτοιο
σκάνδαλο, ώστε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αγγλία (1816).
Κατ' αρχή εγκαταστάθηκε στην Ελβετία και κατόπιν στην Ιταλία,
όπου ένθερμα υποστήριξε την φιλελεύθερη κίνηση των Ιταλών
πατριωτών.
Το
1823 με πρόσκληση του Μαυροκορδάτου, φτάνει στην Ελλάδα, για
συμμετοχή στον αγώνα. Το 1823 πηγαίνει στο Μεσολόγγι και
ασχολείται με την οργάνωση στρατιωτικών σωμάτων, ξοδεύοντας
αρκετά λεφτά από την περιουσία του. Οι δοκιμασίες όμως και
οι κακουχίες επιδείνωσαν την κατάσταση της ήδη κλονισμένης
υγείας του. Στις 19 Απριλίου 1824 πέθανε από πυρετό στο
Μεσολόγγι. Ο Σολωμός, συμμετέχοντας στο γενικό πένθος, συνθέτει
μακρά ωδή στον θάνατό του.
Από
τα έργα του Μπάϋρον πιο γνωστά είναι, οι εκτενείς ποιητικές
συνθέσεις " Τσάιλντ Χάρολντ ", " Δον Ζουάν " και " Μάνφρεντ ".
Ο
ποιητικός πλούτος του έργου του,
η περιπετειώδης ζωή του και ο ηρωικός θάνατός του έγιναν
αφορμή, όπως θεωρηθεί ως ο γνησιότερος εκπρόσωπος του
ρομαντισμού κατά τον ιθ' αιώνα. |
|
Lord Byron
Al Bano & Romina
Power - Lord Byron ΜΠ3
(Power/ Sacchi)
Romina:
When a child he lived in poverty,
wealth developed in his mind,
handsome, pale aristocratic ancestry,
Byron was his name.
Cambridge days, those were the crazy days,
he, the leader of a new wave,
profile posed against a stormy, windy sky,
a symbol for the brave.
One thousand cups of gold,
many the stories told,
so many heroes alive.
He, no one could control,
earth was no home to him,
bright is the place of his soul.
Bright is the place of his soul.
England in the 19th century
had condemned him as depraved
with his exile his extravagance was paid
while the public raved.
Water city of the heart he chose,
Venice, a lover and a friend,
a crazy caravan of countess, monkey and dogs,
he set a gypsy trend.
One thousand cups of gold,
many the stories told,
so many heroes alive.
He, no one could control,
earth was no home to him,
bright is the place of his soul.
Bright is the place of his soul.
Tyrone Power (reciting Byron's "Childe Harold's Pilgrimage, Canto the Third",
paragraph 115, first five lines):
My daughter! With thy name this song begun.
My daughter! With thy name thus much shall end.
I see thee not, I hear thee not, but none
can be so wrapt in thee, thou art the friend
to whom the shadows of far years extend.
Romina:
With the poets that will never die,
northern winds blew him to Greece.
In the Aegian water's ancient battle zone
Byron rests in peace.
Συχνά εβράχνιασε η μιλιά του
Τραγουδώντας λυπηρά
Πως στον ήλιο αποκάτου
Είναι λίγη η ελευθεριά
Διονύσιος Σολωμός
[Εις τον θάνατον του Λορδ Μπάϊρον]
|
